--------------------------Oversættelse af Tryllekunstnerdigtet fra Intarsia til albansk
Unë e permbÿs filxhanin tim.
Një herë ne jetën time duhet të jetë e mundur ta
Mbaj kafen brenda.
Kështü është. Sa u përket mrekullive, ata do të dalin
Herët a vonë. Dhe kur ndodh, nuk duhet ta derdhësh.
Kjo ndjendë që papritmas dyfishohesh
Është bisnez marramendës, te marrësh nje dhuratë
Qe rritet gjithmonë e më shumë pa asnjë
Sqhetësim. Të dy pllakëzat fotografike mbulojnë
Njëra-tjetrën si vetëm një.
Aq të përkryera saqë sheshi betë paraqet
Një hije të zbehtë.
Dhe vetëm nëse sthyn, pakëz si ”deja vu”,
Dicka që mund të kesh bërë rastësisht,
Po ta lejonte casti.
Por pse të pendohesh. Unë nuk do ta prek lëndën.
Mund të kthehet, do të kthehet , po. Vetëm
Duhet të presësh.
Unë asnjëherë nuk do të
Pendohem që tërhiqesa nga ajo, e
Mrekullueshmja * Në vetvete
Një mrekulli. Prandaj nuk dua të
Harxhoj kohën kuhen pyetur për hollësi sic: pse po
Perziëj atë që bëj dhe atë duhet të kisha bërë.
I shurdhër dhe pandjenjë, sikur të mbaja dicka më
Të rëndë sa vetja ime. Cuditem,
Por mund të them me zë të lartë:
Kafja është në filxhan. Kafja eshtë prapë në filxhan.
Mund të ketë rrjedhur nga mëngët e mia dhe
Drejtpërdrejt mbrapa në filxhan. Ti nuk e more vesh.
Nuk morëm vesh, apo? Shejpt e shjejpt,
Duhet të themi.
Ndoshta sepse dikush ( jo vetja ime?)
Me dorën tjetër duhet ta ketë tërhequr vëmendjen
Deri në tryezen ku
Mund t’í shohësh lulet e kaltra në vazo. KSN
Ingen kommentarer:
Send en kommentar